«Супольнасць існуе — людзі могуць мабілізавацца, калі сыдуцца зоркі». — У сваім эсэ для нашага праекта «Беларусь — Зазірнуць у будучыню» беларускі паэт і музыка Уладзь Лянкевіч паказвае, чаму народнае паўстанне 2020 года пакіне свой след.
Што хаваецца ў падвойнай генетычнай спіралі ДНК беларусаў? У сваім эсэ для нашага праекта «Беларусь — Зазірнуць у будучыню» паэтка Марыя Мартысевіч з літаратурнай глыбінёй і дакладнасцю аналізуе культурна-гістарычны склад беларускага геному.
«Дык што ж зрабіла мяне беларускай?» Гэтым пытаннем задаецца Таццяна Нядбай, прэзідэнтка Беларускага ПЭНа і паэтка, у сваім эсэ для нашага праекта «Беларусь — Зазірнуць у будучыню».
«Хто вы?» — такое пытанне паўстала, калі ў 2020 годзе беларусы ненадоўга апынуліся ў цэнтры ўвагі ўсяго свету. Для нашага праекту «Беларусь — Зазірнуць у будучыню» пісьменніца Анка Упала разважае аб тым, што сталася з адказамі на яго.
Кто, для кого, а главное — где создает беларускую литературу после 2020 года? Критик Денис Мартинович уверен: представление, согласно которому в Беларуси литература на национальном языке переживает упадок, а в эмиграции — расцвет, нуждается в уточнении.
Не ўсе людзі ўцякаюць з разбамбленых прыфрантавых гарадоў. Як праходзіць штодзённае жыццё паміж руінамі? Беларускі фатограф Аляксандр Васюковіч неаднаразова бываў у прыфрантавых гарадах. Мы пагутарылі з ім пра яго працу падчас вайны і публікуем яго падборку здымкаў з Украіны.
Уладзімір Някляеў — адзін з самых вядомых сучасных беларускіх пісьменнікаў. У сваім эсэ для нашага праекту «Беларусь — Зазірнуць у будучыню» Някляеў, які быў кандыдатам у прэзідэнты на выбарах 2010 года, задаецца пытаннем, ці не павінна была беларуская прага незалежнасці ўзнікнуць значна раней.
По театрам Беларуси прокатилась волна политических увольнений, введена жесткая цензура, беларуские актеры, авторы и режиссеры заменяются российскими. Рассказывает театральный критик Денис Мартинович.
Чаму літаратура і рэчаіснасць заўжды крочаць поруч — і зараз амаль звышнатуральным чынам гэта датычыцца Беларусі і Украіны. Пра гэта піша беларускі паэт Андрэй Хадановіч у сваім эсэ для нашага праекта «Беларусь — Зазірнуць у будучыню».